دیازپام

دسته دارویی: خواب‌آور، ضد تشنج، (بنزودیازپینها)

داروی مسکن و خواب‌آور است که برای تسکین اضطراب، اختلالات خواب و اختلالات هراس تجویز می‌شود. این دارو همچنین به‌عنوان ضد تشنج و شل‌کننده ماهیچه اسکلتی، درمان انقباض عضلانی و تشنج (تب و تشنج در کودکان یا حمله صرع) نیز استفاده می‌شود.

این دارو در بازار به شکل قرص و آمپول و فرم مایع خوراکی وجود دارد که پزشک با توجه به شرایط شما آن را تجویز می کند. قرص های دیازپام در دوزهای مختلفی مانند ۲، ۵ و ۱۰ وجود دارد. دیازپام در دسته داروهای بنزودیازپین قرار دارد و با آرامش مغز و اعصاب کار می کند.

نحوه‌ی مصرف و دوز مصرفی

پیش از شروع دوره‌ی مصرفی داروی دیازپام و قبل از هر بار مصرف مجدد راهنمای ارائه شده توسط دکتر داروخانه را مطالعه کنید.

این دارو را طبق دستور پزشک، به صورت خوراکی، همراه غذا یا بدون غذا، میل کنید.

اگر از نوع شربت دیازپام استفاده می‌کنید دوز دارو را با پیمانه‌ی مخصوص اندازه‌گیری کنید.

به طور خودسرانه اقدام به قطع مصرف دارو نکنید، دوز مصرفی را افزایش ندهید و بیش‌تر از مقدار تجویزی پزشک مصرف نکنید. در صورت انجام چنین رفتارهایی وضعیت شما بهبود نمیابد و خطر بروز عوارض جانبی بیش‌تر می‌شود. در زمان مقرر مصرف دارو را متوقف کنید.

اگر مصرف دیازپام را به طور ناگهانی متوقف کنید ممکن است به عوارضی مانند قبیل لرزش، گرفتگی شکمی و عضلانی، استفراغ، تعریق بیش از حد، اضطراب، بی‌حسی و تشنج مبتلا شوید.

عوارض رایج دیازپام

عوارض رایج‌ دیازپام که ممکن است رخ دهد عبارتند از:

• خواب آلودگی
• خستگی
• ضعف عضلانی
• ناتوانی در کنترل حرکات عضلانی (آتاکسی)
• سردرد
• لرزش
• سرگیجه
• خشکی دهان یا بزاق بیش از حد
• حالت تهوع
• یبوست

اگر این اثرات خفیف باشند، ممکن است ظرف چند روز یا چند هفته از بین بروند. اگر آنها شدیدتر هستند یا از بین نمی روند، با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.

عوارض جدی دیازپام

اگر عوارض جانبی جدی داشتید با پزشک خود تماس بگیرید. اگر علائم شما تهدید کننده زندگی است یا فکر می کنید در حال اورژانس پزشکی هستید با اورژانس تماس بگیرید. عوارض جانبی جدی و علائم آنها می تواند شامل موارد زیر باشد:

• تشدید تشنج. علائم می تواند شامل افزایش دفعات و افزایش شدت باشد
• تغییرات در مغز یا نحوه تفکر. علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• • افسردگی
  • گیجی
  • احساس سرگیجه
  • گفتار کند یا نامفهوم
  • دید دوتایی یا تاری
  • افکار خودکشی
  • از دست دادن حافظه
• واکنش های غیر منتظره. علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:
  • هیجان شدید
  • اضطراب
  • توهمات
  • افزایش اسپاسم عضلانی
  • مشکل خواب
  • آشفتگی
• مشکلات کبدی. علائم می تواند شامل زرد شدن پوست یا سفیدی چشم (یرقان) باشد.
• مشکلات مثانه. علائم می تواند شامل ناتوانی در دفع ادرار و ناتوانی در نگه داشتن ادرار باشد
• افزایش یا کاهش میل جنسی

موارد احتیاط داروی دیازپام

• قبل از مصرف این دارو باید سابقه پزشکی خود را به پزشک اطلاع دهید به خصوص اگر بیماری های خاصی مانند مشکلات تنفسی مانند نارسایی حاد تنفسی، مشکلات کبدی، اضطراب، حالات فوبیک، بیماری ضعف در عضلات ، افرادی که بیماری سایکوز مزمن دارند و یا افرادی که اختلالات ذهنی دارند یا داشته اند.
• مصرف این دارو در افراد مسن و افرادی که از بیماری های کلیوی و کبدی رنج می برند باید تحت نظر پزشک باشد.
• به هیچ عنواندیازپام ر خودسرانه مصرف نکنید و یا به اطرافیانتان که حالتی مانند حالات شما دارند تجویز نکنید.
• متخصصان برای جلوگیری از عوارض مصرف بلند مدت این دارو، مقدار مصرف را به مرور زمان کاهش می دهند تا فرد دچار آسیب نشود.
• انفوزیون وریدیدیازپام را نباید در منزل یا در مکان های بدون تجهیزات انجام داد بلکه برای این کار باید حتما به اورژانس مراجعه کرد.
• به هیچ عنوان تزریق وریدی این دارو را نباید سریع و یکجا انجام داد چرا که این کار می تواند باعث بروز آپنه و یا ایست قلبی شود بلکه باید برای تزریق هر ۵ میلی گرم یک دقیقه زمان بگذارند.
• تزریق دیازپام بسیار حساس می باشد، بنابراین تزریق نباید از طریق مچ دست و یا مچ پا انجام شود.
• فراموش نکنید که تزریق عضلانی این دارو زمانی توصیه می شود که فرد نتواند این دارو را به صورت وریدی و یا خوراکی مصرف کند.
• در زمان دوره مصرف این دارو رانندگی نکنید و تا می توانید کار سنگین انجام ندهید.
• دیازپام برای تسکین اضطراب ، اختلالات خواب ، و اختلالات هراس تجویز می شود. این دارو همچنین به عنوان ضد تشنج و شل کننده ماهیچه اسکلتی استفاده می شود.

موارد منع مصرف دیازپام

برای افراد مبتلا به بیماری کلیوی: دیازپام توسط کلیه ها از بدن شما خارج می شود. اگر مشکلات کلیوی دارید، ممکن است مقدار بیشتری از دارو برای مدت طولانی تری در بدن شما باقی بماند و در معرض خطر عوارض جانبی قرار بگیرید. پزشک ممکن است دوز شما را تنظیم کند و شما را با دقت بیشتری تحت نظر داشته باشد.

برای افراد مبتلا به گلوکوم حاد زاویه باریک: اگر مبتلا به گلوکوم هستید با پزشک خود صحبت کنید. دیازپام ممکن است در افراد مبتلا به گلوکوم با زاویه باز استفاده شود، اما در افراد مبتلا به گلوکوم با زاویه باریک حاد نباید استفاده شود.

برای افرادی که سابقه سوءمصرف مواد مخدر یا الکل دارند: اگر با سوء مصرف مواد مخدر یا الکل مشکل دارید، به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است خطر بیشتری برای معتاد شدن، وابسته شدن یا تحمل به دیازپام داشته باشید.

برای افراد مبتلا به بیماری کبد: دیازپام توسط کبد شما پردازش می شود. اگر مشکلات کبدی دارید، ممکن است مقدار بیشتری از این دارو در بدن شما باقی بماند و شما را در معرض خطر عوارض جانبی قرار دهد. پزشک ممکن است دوز دیازپام شما را تنظیم کند و شما را با دقت بیشتری تحت نظر داشته باشد. اگر بیماری شدید کبدی دارید، نباید این دارو را مصرف کنید.

برای افرادی که مشکلات سلامت روانی دارند: اگر سابقه افسردگی شدید دارید یا تا به حال به خودکشی کامل فکر کرده اید یا تلاش کرده اید به پزشک خود اطلاع دهید. دیازپام ممکن است این مشکلات را بدتر کند.

برای افراد مبتلا به میاستنی گراویس: اگر میاستنی گراویس دارید، نباید دیازپام مصرف کنید. میاستنی گراویس بیماری است که باعث ضعف و خستگی شدید عضلات می شود.

برای افرادی که مشکلات تنفسی دارند: اگر مشکلات تنفسی دارید به پزشک خود اطلاع دهید. دیازپام ممکن است تنفس را برای شما دشوارتر کند یا باعث توقف تنفس شود. اگر مشکلات تنفسی شما شدید است یا آپنه خواب دارید، پزشک ممکن است به جای آن داروی دیگری را برای شما تجویز کند

تداخل دارویی قرص دیازپام

دیازپام می تواند با چندین داروی دیگر تداخل داشته باشد. تداخل دارویی قرص دیازپام می تواند اثرات متفاوتی ایجاد کند. به عنوان مثال، برخی از آنها می توانند در عملکرد یک دارو اختلال ایجاد کنند، در حالی که برخی دیگر می توانند باعث افزایش عوارض جانبی شوند. در زیر لیستی از داروهایی که می توانند با این دارو تداخل داشته باشند آورده شده است. این فهرست شامل تمام داروهایی که ممکن است با دیازپام تداخل داشته باشند، نیست.

مصرف برخی از داروهای ضد روان پریشی همراه با دیازپام می تواند خطر خواب آلودگی یا گیجی را افزایش دهد. همچنین می تواند باعث کند شدن یا توقف تنفس شما شود. این داروها عبارتند از:

داروهای آلرژی یا سرماخوردگی: دیفن هیدرامین، کلرفنیرامین، پرومتازین و هیدروکسی زین

داروهای ضد افسردگی: آمی تریپتیلین، فلووکسامین، نورتریپتیلین، دوکسپین، میرتازاپین و ترازودون

داروهای ضد روان پریشی: هالوپریدول، کلرپرومازین، کوتیاپین، ریسپریدون، الانزاپین و کلوزاپین

داروهای ضد اضطراب: لورازپام، کلونازپام و آلپرازولام

داروهای بیماری حرکت: مکلیزین و دیمن هیدرینات

داروهای ضد تشنج: فنوباربیتال، فنی توئین، لوتیراستام، کاربامازپین، توپیرامات و والپروات (فنی توئین، فنوباربیتال و کاربامازپین نیز بر آنزیمی که دیازپام را تجزیه می کند تأثیر می گذارد. این می تواند سطح دیازپام را در بدن شما افزایش دهد و شما را در معرض خطر بیشتری برای این عوارض جانبی قرار دهد.)

داروهای ضد درد: اکسی کدون، هیدروکودون، مورفین، هیدرومورفون و کدئین

داروهای خواب: زولپیدم، اسزوپیکلون، سوورکسانت، تمازپام و تریازولام

در صورتی که دیازپام برای مدت طولانی استفاده شود ممکن است به خوبی قبل عمل نکند. اگر این دارو کارایی خود را از دست داد با پزشک‌تان در این باره صحبت کنید.